ภาษาผู้ไทยวันล่ะคำ

 

 

 

คำภาษาภูไท	ความหมาย
ขี้ซีก    กิ๋นกะพะ เมะ โพะ เย็ม แห้ม ซับ แว้น สุด จะเอิ๋ง จ้อง จ๋อง โบง โอ๋ โจก จอก	น้ำครำที่อยู่ใต้ถุนบ้าน กินแต่กับ ไม่กินข้าว แม่ หรือ ยาย พ่อ หรือ ปู่ เหยียบ ตัวร้อนเป็นไข้ งาม สวย หล่อ กระจกเงา มุ้ง ถ้วยรูปร่างคล้ายครกแต่เล็ก   กว่า ร่ม ทัพพี ช้อน ขันตักน้ำ แก้วน้ำใบใหญ่